Erik Singer geeft een rondleiding door Noord-Amerikaanse accenten - (Deel 3)

Het was een ongelooflijk Iers accent

Ik weet dat hij niet probeerde een Iers accent te doen, dus het zou niet eerlijk zijn om het te bekritiseren omdat het niet accuraat is. Maar als dit wel een poging was tot een Iers accent (of voor iemand die denkt dat het een Iers accent was), was het niet goed. Zijn klanken waren goed: alle die klinkers, en de kleine prosodische details, zijn dingen die je in Ierland, op de een of andere manier, zult vinden.

Het probleem is dat er geen één regio is die al die kenmerken in die combinatie gebruikt. Dat is de val waar veel toneel-Ierse accenten in vallen.

Ja. Zoals ik heb gehoord, is het behoud van de cot-caught distinguishing vooral onder oudere bewoners van specifiek San Francisco, niet in de rest van de baai. Ik denk dat het idee is dat hun ouders immigreerden vanuit oostelijke regio’s die deze klanken nog niet hadden samengevoegd. Mijn moeder komt uit SF en ze heeft de cot-caught discriminatie. Ik beschouw mezelf als overgang, omdat sommige woorden meer klinken als ‘caught’, maar ik onderscheid die klanken niet fonemisch van de cot klinker.

Ik waarschuw je - ik heb te veel geschreven omdat ik van dit accent hou.

Ik heb het gevoel dat hij probeert een bijna dood accent te doen, voor zover ik het ben tegengekomen. Misschien spreken sommige mensen daar nog zo, in het Noordoostelijke Koninkrijk, maar ik heb maar een paar mensen ontmoet die zo spraken. Een basisschoolvriend’s opa. De oude man die werkte bij de general store in het kleine Vermont stadje waar mijn zomerkamp was. Het is interessant dat Singer het onderscheid maakte tussen Noord/Zuid in New England, wat altijd de indruk was die ik had tijdens mijn jeugd, hoewel de meeste academische werken vooral over een oost/west verdeling praten, met New Hampshire, Maine, Rhode Island en Oostelijk Mass. klassiek non-rhotic, en Vermont, West-Mass en het grootste deel van Connecticut rhotic, waardoor de Connecticut Rivier de ruwe scheidslijn wordt. Tenminste in mijn leven leek dat altijd beter te werken in Zuidelijk Nieuw-Engeland dan in Noordelijk Nieuw-Engeland.

Ik denk er altijd aan als het Robert Frost accent. Het accent dat ik denk aan Norman Rockwell schilderijen gebruiken. /u/ceilingly, je noemt het een Mid-Atlantisch maar dat is niet helemaal correct. Of tenminste, dat is niet wat ik bedoelde. Het is moeilijk voor mij om precies te zeggen wat hij mist, omdat ik niet goed ben in fonologie, maar het is dat prachtige natuurlijke accent dat bijna verdwenen is. Ik heb het niet echt meer gehoord sinds de opa van mijn vriend misschien 20 jaar geleden overleed.

Luister naar Robert Frost. Hier leest hij “The Road Not Taken”. En hier een interview uit 1952](https://youtu.be/2qwCEnkb2_E)”. Zelfs dertig jaar geleden, toen ik nog een kind was, voelde het alsof er iets verdween van de aardbodem. Het zou me niet verbazen als het in 1952 al iets was wat op die manier klonk voor de meeste oren. Ik heb geen babyboomers gehoord met dat accent. En Robert Frost is de enige bekende persoon die ik kan bedenken die zo sprak. Misschien heeft Calvin Coolidge een vergelijkbaar accent.

Hier een taalwetenschapper van UVM die zegt dat veel van wat het Vermont accent onderscheidend maakte, niet meer bestaat](https://youtu.be/jJKPHiBZIZY). Je hoort dat oude plattelandsaccent in de geliefde Fern Tuttle, Wikipedia pagina, YouTube clip. (Natuurlijk is dat Noordwest-New England, niet Noordoost, maar zoals ik al zei, ik heb nooit gedacht dat de verschillen zo sterk waren als in de linguïstische literatuur wordt gepresenteerd.)

Hoe dan ook, ik denk dat dat was waar Singer op doelde. Wat een vreemde keuze is, omdat ik het zo’n obscuur accent vind met zo weinig sprekers over.
En ik denk dat hij misschien te breed opendoet en te veel lipbeweging heeft om het goed te krijgen, als ik echt iets moet kiezen.

Ja, ik heb veel mensen horen zeggen dat hij geweldig klinkt totdat hij je eigen regio doet en je niet anders kan dan de imperfecties opmerken (geen afknapper voor hem, hij is enorm deskundig, informatief en waarschijnlijk een geweldige dialectcoach). En het gebeurde eindelijk bij zijn stop in Maine. Dit is een beetje overdreven omdat dit een kind is dat grappen maakt over zijn oudere familieleden, maar het is vrij treffend voor veel oudere mensen die ik heb ontmoet en mee heb gewerkt toen ik daar woonde: https://youtu.be/eqcdwtn7hYc

Mid-Atlantisch. Zo’n belachelijke en gefantaseerde radio stem.

Er is niet veel tussen San Francisco en British Columbia, toch?!"

Mag ik vragen of die extra “y” iets is dat je ook zou toevoegen aan andere woorden tussen velars en lage frontklinkers? Zoals “care” of “kettle” of misschien “cat”? Of is het specifiek voor “carrot”? Ik heb een tijdje geleden een post gemaakt over dit onderwerp, maar kreeg niet veel reacties. Ik zou er graag meer over willen horen!

Ja, tenzij je uit meer landelijke gebieden komt, praat niemand uit Ontario zo, laat staan Toronto.

Ik ben het ermee eens. Grote gemiste kans om te praten over de nieuwe dialect die zich in de laatste 30 jaar heeft ontwikkeld.

Tweede generatie Canadese kinderen uit de voorsteden hebben een bijzondere manier van spreken, bijna Caribisch, ongeacht hun familieachtergrond.

Er is een recenter onderzoek gedaan door Andrew (?) Cheng in 2016. Ik geloof dat er in 2011 ook werk is gedaan door Newman en Wu over de initiële fonologische invloed op het kruis-culturele landschap. Een duidelijker beeld is te lezen in Podesva et al. (2015) die de opmars van de Californische klinkverschuiving beschrijven, van landelijk naar stedelijk, die correleert met de invloed van niet-westerse diaspora op de patronen in de dichtbevolkte gemeenschappen. Als je een accent hebt op een IHS-bibliotheekaccount, kun je de artikelen en rapporten bekijken via JStor of Wiley met een VPN.

Ja: ik ben zelf een Nova Scotian! Mijn vriendin (uit Ontario) beweert dat ik een dikke “Nova Scotiaans accent” heb, en ik zou graag weten hoe dat klinkt voor iemand die dat niet heeft!

Mijn moeder komt uit de Avalon Peninsula en ik zou het accent niet proberen… er zitten te veel dingen in! Andere klinkers, dropped TH’s, en het gaat super snel. Ik begrijp het wel, maar ik weet dat ik het niet overtuigend kan nabootsen.

Ik snap wat je bedoelt.
Zeer inzichtelijk over de verdeeldheid tussen West/Oost en niet zozeer Noord/Zuid, hoewel ik wel merk dat het accent iets verschuift naarmate je verder naar het zuiden gaat, vooral rond het zuiden van Mass/Rhode Island.
Hoewel het accent veel minder vaak voorkomt (ik ben opgegroeid in Maine, en iedereen die ik kende 10+ jaar geleden had een variatie van dat accent), bestaat het hier nog steeds in overvloed, zelfs onder de jongere generatie, zij het niet op de “klassieke Yankee” manier. Het was eigenlijk pas toen ik begon te reizen en over taal leerde als volwassene dat ik me realiseerde dat er überhaupt een accent was, vooral toen ik het vergeleek met GAE.

Mijn reactie over het Mid-Atlantische accent ging over de opmerking van de commentaargever over “Hollywoodstijl”. Dat was het.
Je hebt gelijk, je schreef inderdaad teveel.

Dit kind is hysterisch! Haha!

Toegegeven, dat is wat veel acteurs uiteindelijk doen als ze een personage uit down east/kust-Maine spelen. Of een generiek New England-stijl accent, omdat het zo’n moeilijk accent is om volledig te perfectioneren als je geen moedertaalspreker bent.

Voor mij is het, ik denk dat het specifiek is voor waar een “r”-klank volgt op de klinker, en ik denk niet dat ik het doe bij woorden met één lettergreep (zoals “care”). Ik denk ook niet dat ik het zou doen bij dingen als “carry.” Ook niet bij “kettle.” Dus ik weet het niet zeker, haha.

De landelijke Southern Ontario gebieden klinken daar ook niet zo, ze klinken als Wayne in Letterkenny.

Ik heb hier doorheen gekeken, maar ik zag niets over de invloed van toonstemsystemen. Heb je een specifieke referentie?

Dank je voor je antwoord! Dat is best interessant, zou je het doen voor “character,” “charismatic,” of “carat”?